یا رضا - منتظران مشهدالرضا

زیارت (سهیل محمودی)
مشهد تابستان 1368

دوس دارم صدات کنم، تو هم منو نیگا کنی‏
من تو رو نیگات کنم، تو هم منو صدا کنی‏

دل من زندونیه، تویی که تنها می‏تونی‏
قفس و، وا کنی و پرنده رو رها کنی‏

قربون چشات برم، از راه دوری اومدم‏
جای دوری نمیره اگه به من نیگا کنی‏

می‏شه کنج حرمت، گوشه‏ی قلب من باشه؟
می‏شه قلب منو، مثل گنبدت طلا کنی؟

تو سرت شلوغه، زیر دستیات فراوونن‏
از خدا می خوام کمی نیگا به زیر پا کنی‏

تو غریبی و منم غریبم، اما چی می‏شه‏
این دل غریبه رو با خودت آشنا کنی؟

دوس دارم تو ایوون آینه‏ت، از صبح تا غروب‏
من با تو صفا کنم، تو هم منو دعا کنی‏

به وفای کفترای حرمت منم می‏خوام‏
کفتری باشم که تنها تو منو هوا کنی‏

دلمو گره زدم به پنجره‏ت دارم می‏رم‏
دوس دارم تا من نرفتم، گره‏ها رو واکنی‏

صد هزار دفه م شده، پای ضریح زار می‏زنم‏
تا دلت یه بار بسوزه دردامو دوا کنی‏

دوس دارم که از حالا تا صبح محشر، همه شب‏
من «رضا، رضا» بگم، تو هم منو رضا کنی.

لینک مطلب

توسط مصطفی محمدزاده در چهارشنبه 89/7/21 ساعت 3:41 صبح نظر